Boek: 60 verhalen over favoriete LP's

Naar aanleiding van het 15-jarig bestaan van Blues In Wijk, de zeer actieve club van bluesliefhebbers uit Wijk bij Duurstede, is onlangs het boek "60 verhalen over favoriete LP's" verschenen. Met hierin verhalen van vrijwilligers en bluesartiesten over de LP's, die hen hebben geïnspireerd, die hen hebben gepakt en die hen hebben besmet met het bluesvirus. Een gezond virus weliswaar, één waar je nooit meer van af komt.

Het resultaat is een boek geworden met mooie bijdragen van artiesten als Magic Frankie, Kees Dusink, Robbert Fossen, Fat Harry, Big Bo en vele anderen. Zeer lezenswaardig, een feest van herkenning en een aansporing om zelf weer eens de platenkast in te duiken.

Dank aan Willem Van de Kraats en alle vrijwilligers van Blues In Wijk voor al het moois dat zij organiseren.

Voor meer informatie: www.bluesinwijk.nl

Favoriete LP’s – het 61e verhaal

Naar aanleiding van het boek "60 verhalen over favoriete LP's", waar ik vorige week een stukje over heb geplaatst op FB, ben ik ook eens bij mijzelf te rade gegaan. Welke lp in het bijzonder heeft bij mij veel indruk achtergelaten, bij welke plaat beginnen nog steeds de gelukshormonen te sprankelen als ik hem weer draai? Lezend door het boek kwamen vanzelf de herinneringen boven. Is het iets van Eric Clapton, John Mayall, Cuby & the Blizzards of toch iets ouders, Muddy Waters of Son House misschien? Allemaal platen van artiesten, die bij mij nog steeds hoog scoren.

Na veel beraadslagingen met mijzelf – mono-lateraaltjes of hoe heet zoiets, mijn vriendin begon zich toch zorgen over mij te maken – kwam één plaat toch steeds terug. En wel “B.B. King On Stage – Live”. Ooit, ik schat 1973 of 1974, gekocht bij de Free Record Shop aan de Broersvest in Schiedam, de eerste winkel van het latere imperium van Hans Breukhoven. Geen idee wat ik toen voor die plaat betaalde. Het kan nooit veel zijn geweest, misschien een gulden of zeven, het moest allemaal uit het zakgeld van een middelbare scholier komen. De plaat was in 1965 verschenen op het United label en gaf aan, als men de titel geloven wil, live opgenomen te zijn. Het toont een goed op dreef zijnde band, een venijnig spelende King en een enthousiast publiek. Vele jaren later las ik ergens dat de nummers gewoon in de studio waren opgenomen en het geluid van het publiek er later overheen was gemonteerd. Grote nep dus. Maar toch blijf ik warme herinneringen houden aan deze plaat met fantastische nummers als “Sweet Little Angel”, “Rock Me Baby” en “You Upset Me Baby”.

Heeft deze plaat me geïnspireerd tot het zelf maken van muziek? Niet echt, ik had toen les op elektronisch orgel, maar de lerares van toen leerde mij alleen om psalmen te spelen. Daar ben ik op een gegeven moment mee opgehouden. Vele jaren later heb ik wat gerommeld met gitaar, ook dat kreeg ik niet echt onder de knie. Ik ben toen maar stukjes gaan schrijven over muziek, die o.m. verschijnen op mijn website www.barnowlblues.nl Zo ben ik op mijn manier toch nog steeds bezig met de Blues.